Images

LUCA Clarinet
Roeland Hendrikx, dirigent
 

De Britse componist Gustav Holst (1874-1934) schreef zijn St. Paul’s Suite (1913, oorspronkelijk Suite in C) voor strijkorkest. Hij noemde deze symfonie-in-het-klein naar de St Paul’s Girls’ School in Hammersmith waar hij tussen 1905 en 1934 de lessen muziek verzorgde, en droeg het werk op aan het schoolorkest. De suite bevat vier delen en vangt aan met een levendige, opgewekte Jig. Zoals de naam van het tweede deel, Ostinato, al verraadt, vormt een kort, koppig, zichzelf steeds herhalend motiefje de basis. Het Intermezzo wisselt van ingetogen naar uitbundig, al blijven de solo’s die elkaar afwisselen in de verschillende stemmen zorgen voor een mineur karakter. De Finale, een pittig Allegro, zorgt voor een speelse afsluiter. De aandachtige luisteraar herkent ongetwijfeld een aantal herkenbare, in elkaar verweven en elkaar versterkende melodieën: het zestiende-eeuwse volkse The Dargason en, nog herkenbaarder, Greensleeves.

De Serenade op. 44 van Antonin Dvorak (1841-1904) roept meteen de sfeer op van Rococo, aristocratie en Slavische volksliederen. Dvorak componeerde het werk voor een blazersbezetting aangevuld met enkele strijkers.

Dezelfde tijdsgeest vinden we in zijn Slavische Dans nr. 8. Dvorak componeerde zijn bundel van 8 Slavische Dansen naar het voorbeeld van de Hongaarse Dansen van zijn tijdgenoot Johannes Brahms, oorspronkelijk voor vierhandig piano, maar al snel daarna zette hij zich ook aan een bewerking voor symfonisch orkest. De Slavische Dansen vertonen karakteristieke elementen en patronen uit de Tsjechische dansen van die tijd.

Met César Franck (1822-1890) ontmoeten we een van de voornaamste componisten uit het Franse muziekleven van de negentiende eeuw. Hij was onder meer bekend om zijn improvisaties na kerkelijke diensten, en een aantal daarvan nam hij op in zijn Six Pièces, waarvan Prélude, Fugue et Variation het derde is. De Six Pièces zijn stuk voor stuk demonstraties van de Franse symfonische orgelmuziek. De Prélude, Fugue et Variation, veruit het bekendste van de zes, droeg hij op aan Camille Saint-Saëns, wat zich ook laat merken in het uitgebalanceerde karakter van het werk. De Prelude is melancholisch van aard, de Fugue wordt dan weer gekenmerkt door een toegankelijk, doch impressionant polyfoon patroon. Variation een herinnering aan en een beweeglijkere, breder uitgewerkte variatie op de Prelude.

De 20^e- en 21^e-eeuwse Amerikaanse componist Elliot Del Borgo (1938-1913) schreef een oeuvre bij elkaar van om en bij de 600 werken. Dodecaphonic Essay werd in de dodecafonische compositietechniek of ‘twaalftoonstechniek’ opgebouwd. Basis van deze techniek is dat de compositie opgebouwd wordt uit uitsluitend twaalf tonen binnen een chromatische reeks. Deze hedendaagse compositie begint en eindigt met een traag, pakkend thema dat in schril contrast staat met het snelle middendeel. De constante wisseling van maatsoort staat borg voor een geëngageerde uitvoering.

Programma LUCA Clarinet

Holst, Gustav: St-Paul’s Suite 
Franck, César:  Prélude, Fuga & Variaties 
Dvorak, Antonin:  Andante con Moto (from Serenade opus 44) 
Del Borgo Elliot: Dodecaphonic Essay 
Dvorak, Antonin: Slavische dans nr. 8

LUCA Sax
Tom De Haes, dirigent

De ouverture bij de opera La forza del destino (de kracht van het noodlot) van Giuseppe Verdi (1813-1901) wordt vaak als zelfstandig, op zich staand werk uitgevoerd en dat werd aanvankelijk ook door Verdi zo voorzien. De ouverture start met drie krachtige akkoorden die meteen de aandacht van het publiek trekken. Doorheen de ouverture integreert Verdi al meteen de drie hoofdthema’s van de opera.

De drie bewegingen in Three Images van Joel Love (1982) verkennen elk een eigen klank- en kleuridioom. ‘Spring’ verbeeldt aan de hand van drie eenvoudige melodieën een onschuldig voorjaarslandschap. ‘The Golden Hour’ verklankt een ondergaande zon. Naar aanleiding van het derde deeltje, ‘Bed monsters’, vertelt een anekdote hoe de vrouw van Joel Love hier de muzikale weerklank hoorde van het monster uit haar jeugd dat zich ’s avonds onder haar bed verschool. In werkelijkheid had Love de intentie om de jacht van een roofdier te verhalen.

Pictures at an exhibition van Modest Moussorgsky behoort tot de muzikale canon van de pianoliteratuur. Later verschenen verschillende bewerkingen voor tal van bezettingen. Het werk is een impressie van een aantal schilderijen van de Russische schilder Viktor Hartman.

LUCA Sax wil op 9 maart 2023 tot uw verbeelding spreken. Kom ontdekken hoe componisten het noodlot, de lente, de zonsondergang of monsters onder het bed in muziek verklanken. Of kom ervaren hoe de magistrale “Schilderijententoonstelling” van Modest Moussorgsky, naar schilderijen van Victor Hartmann, klinkt door een enthousiast veertienkoppig saxofoonensemble.

Programma LUCA Sax

Giuseppe Verdi (arr. Tom De Haes): La forza del destino, ouverture

Joel Love: Three images 

Modest Moussorgsky (arr. Joe Clark): Pictures at an exhibition