Vitrine '21

#125 – Bas van den Hout

In mijn werk onderzoek ik persoonlijke herinneringen en verhalen die begrepen kunnen worden door middel van het collectief onbewuste. Ik ben geïnteresseerd in de objecten waarmee wij ons omringen en hoe deze, verwijderd van hun oorspronkelijke context en functie, in staat zijn een metaforische of archetypische betekenis te genereren.

Door een relatie aan te gaan met een object, zijn aantrekkingskracht te verkennen en de interactie tussen betekenissen en persoonlijke gedachten te onderzoeken, hoop ik bloot te kunnen leggen welke aspecten het zijn die mij interesseren. Ik zoek in mijn benadering naar het grensgebied waar de taal lijkt op te houden en de exactheid hiervan in het geding komt, als een vervlogen herinnering, iets wat je is ontglipt. Mijn werk spreekt over een gevoel of gedachten die je niet meer tot zijn oorsprong weet te traceren. Een moment van herkenning en vervreemding.

____

Bas van den Hout vit et travaille à Bruxelles. Dans son œuvre, il étudie des souvenirs personnels et des histoires auxquelles l'inconscient collectif donne accès. Il s'intéresse aux objets qui nous entourent et à la façon dont, détachés de leur contexte et de leur fonction d'origine, ils peuvent générer un sens métaphorique ou archétypal.
En développant une relation avec un objet, en explorant son attrait et l'interaction entre les significations et les pensées personnelles, il espère pouvoir révéler les aspects qui l'intéressent. Dans sa démarche, il cherche la frontière où le langage semble s'arrêter et où son exactitude est remise en question, comme un souvenir révolu, quelque chose qui se dérobe. Son travail parle d'un sentiment, ou d'une pensée, qui ne peut plus remonter à son origine. Un moment de reconnaissance et d'aliénation.

Vitrine #126 Julien Jonas

ONLY FOR SPECIAL GUESTS

Wat ik hier laat zien zijn recente verschijningen van ideeën die, op een of andere manier, hun weg hebben gevonden naar een vorm die relateert aan de plaats van de bibliotheek (in deze context een academische bibliotheek) waar kennis, gedachten en invloeden zichzelf vormgeven in het ingewikkelde proces dat kunst maken is . Net zoals in de metaforische uitspraak toegeschreven aan Bernard de Chartres: “dwergen zittend op de schouders van reuzen”, zou elke mens met een intellectuele ambitie gebruik moeten maken van het werk van grote denkers om zichzelf naar een hoger verstaan te verheffen. Op een of andere manier heeft de rol van de invloed bij het kunst maken van kunst een iets ondoorzichtigere uitstraling. Alsof we niet echt durven om dat toe te geven. Desondanks, niets komt van niets, en er zijn maar enkele dingen die als origineel ervaren kunnen worden. Soms streef ik ernaar minder te weten, gewoon omdat ik hoop dat dat gevoel onafhankelijkere kunst zal creëren. Ik herinner mij een quote die ik aan niemand kan toeschrijven. Het citaat zei iets in deze aard: “één van de grootste plagen van de mens is zijn mogelijkheid om te veel wijsheid te verzamelen, om zich van te veel bewust te zijn.” Misschien heeft Camus dit ergens geschreven… Hoe dan ook, deze perceptie is binnen de kunst dichter bij de waarheid dan we willen toegeven. Maar laten we die laatste zin vergeten.

Vitrine #127

Life’s files (when you’re having fun)

NA POCZATEK KONIEC.
POTEM WEZ SOBIE WAKACJE.
A W DRODZE DO
SIE POMYLISZ,
SIE ZATRZYMASZ.
A POTEM ZASTYGNIESZ.

"Ik eet gebakken aardappelen terwijl ik voor misschien wel de miljoenste keer mijn geschriften doorneem" – als ik dit nog een keer herlees, ben ik er trots op dat ik geen vetvlekken op het papier heb achtergelaten. Ik moet dus wel een harde werker zijn.

De titel van deze tentoonstelling had kunnen zijn: het verzamelen gaat door / zomer 2021. Eerst zocht ik naar iets poëtischers en ik voegde eraan toe: waar het begint, daar houdt het niet op. Maar poëzie ligt me niet zo.

“ "Foto's verzamelen is de wereld verzamelen", schrijft Sontag in On Photography," schrijft Kate Zambreno in haar boek Screen Tests tweeënveertig jaar later. Kate is zelf in de veertig als ze het schrijft.

Ik verzamel bewegende beelden met geluid – de wereld in beweging en vibratie. Af en toe wens ik het geluid te dempen* en de beweging om te zetten in stilte door schermopnames.

Vitrine #127 begint waar de uitleentermijn van de twee boeken die ik lees eindigt (5). De lectuur eindigt, de film begint. Ik herinner me een video waarin Andrej Tarkovski zei dat je meer tijd moet besteden aan het lezen van boeken dan aan het kijken naar films. Een week geleden zei Alexander Kluge in een Zoom-call: cinema is in the mind, in the spirit and on the skin. Ik denk dat Tarkovski het hiermee eens zou zijn geweest.

De hoofdfilm hier is een reeks zomerevenementen. Verzameld op een magneetband; niet gemonteerd in postproductie, onbewerkt. (1) Terwijl de tape in mijn camera draait, ligt iemand anders op kop op de weg van Midden- naar Noord-Polen en laat hij mij zijn beelden en camera achter. (3) Toen kon ik een tijdje niet meer filmen. (4)

Thuis vond ik dezelfde behoefte aan stilstand in de foto's van Kim-Lien. (5) Ze gooide ze in de vuilnisbak en ik haalde ze eruit lang voordat ik de band (1) opnam. Voordat de Poolse man zijn camera verloor (3), voor Polen, voor vitrine #127.

Geschreven door Daria Szewczuk,

Met veel dank aan Michel Kolenberg,
Brussel, 09.10.’21

*Het geluid van het potlood op papier gaat verloren op het computerscherm. Je moet je de muziek van een schrijvend potlood er maar opnieuw bij voorstellen.

vitrine #128 - lotte van den audenaeren

tape
accidents
h2o
cooldown
no for
an answer

lotte van den audenaeren makes work in progress: word images, light projections and audio. time-based materials, light, sound & language are used to investigate transformation & solidification, in order to locate current scenarios & future possibilities.

lotte van den audenaeren fait des projets en développement: images de mots, projections lumineuses & audio. matériaux temporaires, lumière, son & langage sont utilisés pour explorer transformation & solidification, pour localiser les scénarios actuels & les possibilités futures.

lotte van den audenaeren maakt work in progress: woordbeelden, lichtprojecties & audio. time-based materialen, licht, geluid & taal worden gebruikt om transformatie & stolling te onderzoeken, om huidige scenario’s & toekomstige perspectieven te lokaliseren.

Lotte Van den Audenaeren makes works that illuminate the material dimensions of time as it takes shape in patches of natural sunlight, transient sounds, swathes of fluorescent fabric, or decaying natural objects. With an artistic practice that is open to the intentions and durations of her materials, she works with time as though it were a strip of celluloid film—parsing, fixing, and editing the fleeting moment through material processes such as bronze casting, glass blowing, ceramic firing, and photography.

Isabelle Lynch, Philadelphia, January 2020

Van den Audenaeren graduated with two Masters in Fine Arts from LUCA School of Arts in Brussels and the Royal Academy of Fine Arts KASK in Ghent. She has participated in solo and group exhibitions at national and international art venues and institutions including Carriage Trade, New York City (2021), KAAP and Mu.ZEE, Ostend (2020, 2021), Z33, Hasselt (2020), Kunst&Zwalm Biennial, Zwalm (2019), Triennial for Contemporary Art, Duffel (2018), AKA artist-run center, Saskatoon (2016), Banff Center, Banff (2016), ISCP, Brooklyn (2012), and S.M.A.K., Ghent (2006). Her site-specific public commissions include light installations for the cities of Forest, Saint-Gilles, Ronse and Brussels (2020 - 2021), Moore Street Market, Brooklyn (2012), the Maalbeek tunnel, Brussels Capital Region (2014). She has recently worked on projects in Shanghai, Shenzhen, Hong Kong, Vancouver, San Diego, Chicago, Mexico City, Philadelphia, New York, Antwerp & Brussels.