LUCA Philharmonic: Debussy - Stravinsky - Brahms

Programma:

• Claude Debussy: Prélude à l’après-midi d’un faune
• Igor Stravinsky: Pulcinella Suite
• Johannes Brahms: Symfonie nr. 4

Het symfonische gedicht Prélude à l’après-midi d’un faune (1912) van Claude Debussy (1862-1918) is onmiskenbaar een van de hoogtepunten uit het muzikale impressionisme. Gebaseerd op de gelijknamige tekst van Stéphane Mallarmé, verklankt het werk hoe een bosgod mijmerend en dromend de namiddag doorbrengt in de hete namiddagzon. Hoewel de term ‘symfonisch gedicht’ anders doet vermoeden, houdt Debussy zich niet aan de tekst, maar creëert veeleer een sfeerbeeld, waarbij het dromerige karakter van de muziek volop tot zijn recht kan komen. Treffend hierbij is al meteen de manier waarop het werk aanvangt: de zweverige melodie van een eenzame fluit zet meteen de toon.

De Pulcinella Suite (1965) van Igor Stravinsky (1882-1971) is een revisie van het ballet Pulcinella dat Stravinsky in 1920 componeerde en baseerde op muziek van de Italiaanse componist Giovanni Pergolesi. Pulcinella is een van de oorspronkelijke karakterfiguren uit de Italiaanse Commedia dell’ Arte en neemt de rol op zich van komische bediende. Pulcinella, zowel vrouw als man, staat vooral bekend om het zwarte masker en het witte kostuum. Afgeleid van het Italiaanse woord ‘pulcino’ (kuikentje), staat Pulcinella vooral symbool voor fantasie, mysterie en tegenstelling. De orkestsuite bestaat uit acht delen of transcripties van barokaria’s: Sinfonia – Serenata – Scherzino/Allegretto/Andantino – Tarantelle – Toccata – Gavotta – Vivo – Menuetto/Finaleurcinella. Ze is neoclassicistisch. Kenmerkend – en atypisch voor Stravinsky – is vooral de kleine bezetting.

Symfonie nr. 4 (1885) van Johannes Brahms (1833-1897) is een van de meest toonaangevende werken uit het oeuvre van de componist en meteen ook uit het volledige romantische repertoire. Het werk bestaat uit vier delen: Allegro non troppo, Andante moderato, Allegro giocoso en Allegro energico e passionato. Het eerste deel, dat vooral gedragen wordt door de strijkers, getuigt van pure eenvoud en charme. Het thema van het tweede deel wordt aangebracht door de houtsectie en is van een ongekende sereniteit en integriteit. Het derde is energiek en levendig, maar vooral het vierde en laatste deel is legendarisch. Brahms baseerde zich voor de uitwerking van dit allegro volledig op een acht maten tellend, diatonisch stijgend passacaglia-thema uit een cantate van Bach. De vierde symfonie werd meteen ook de laatste symfonie van de hand van Brahms.