LUCA Strings (EXTRA MUROS)

Het Divertimento for Strings (1939) van Bela Bartok (1881-1945) was het laatste werk dat de componist schreef voor hij bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten emigreerde. Het werk bestaat uit drie bewegingen: Allegro non troppo – Molto adagio – Allegro assai. Als genre verwijst het divertimento in de eerste plaats naar gelegenheidsmuziek of entertainende muziek, wat geenszins wil zeggen dat het opgevat kan worden als vrijblijvend. Het Divertimento van Bartok is alvast uniek in zijn soort. Het is gretig, bij momenten ouderwets, volks, inventief, maar bovenal, het typeert Bartoks stijl ten voeten uit. 

De Serenade for Strings (1880) van de Russische componist Pyotr Illyich Tsjaikovsky (1840-1893) bestaat uit vier delen: Pezzo – Valse – Elegie – Finale. Met zijn sonatinestructuur, grijpt het eerste deel terug naar het classicisme. Tsjaikovsky neemt daarbij de typische stijl van Mozart over, zonder zijn eigen identiteit en idioom te verloochenen. De muziek klinkt dan ook eerder als een eerbetoon uit een ander tijdperk dan als een imitatie. Het tweede deel, de wals, geniet ongetwijfeld het meest bekendheid en is een eigen leven gaan leiden los van het Divertimento. Pittig detail: tijdens het aftellen voor de allereerste atoombomlancering op 16 juli 1945 weerklonk de Serenade, nadat een radiostation per ongeluk dezelfde frequentie gebruikte als die waarop de communicatie over de nucleaire test verliep. 

Programma:

• Bela Bartok: Divertimento for Strings

 Allegro non troppo
 Molto adagio
 Allegro assai

• Pyotr Illyich Tsjaikovsky: Serenade for Strings

 Pezzo in forma di Sonatina
 Walzer
 Elégie